şimdi sus, sonra konuşuruz

Küflü gözler ardında parçalanmış ruhlar gizledik. O ruhlar ki cenazesine katılan olmadı. Kendine bile katlanamadı hiç kimse. Kendimize katlanamazken başkalarının bize katlanmasını bekledik. Terkettik aklımızı. Enjekte edilmiş dolma akıllarla yaşadık, yaşadığımızı sandık. Hayatı teğet geçtik, üstünden atladık. Geçmişi özledik bu sebepten an'ı unuttuk, gelecek ise hiç olmadı. Bir fil mezarlığında çürüttük sevdamızı. Dar alanda kısa paslar verdik, zaman aktı, tutamadık. Hastalıklı çeneler hep konuştu, hiç susmadı. Onlar konuştukça biz sustuk, küçüldük. Zaten hep küçücüktük. Bir susturucu yerleştirdiler kalbimize. Bu yüzden çok üzüldüğümüzde boğazımız düğümlendi, konuşamadık. Yarınlara sakladık gülüşleri, hiç olmayacak yarınlara...